ریویو : آرمین نوروزی

ساشا رینگ آهنگساز و پرودوسر اهل آلمان بعد از آلبوم Krieg und Frieden در سال 2013 که بر پایه موسیقی متن تئاتر جنگ و صلح تولستوی ساخته شده بود، فعالیت خود را در قالب تریو Moderat و در کنار آرتیست‌های پرآوازه لیبل Bpitch Control یعنی Modeselektor گذاشت و البته که مسیر همواری را جلب آرای عامه مردم و همچنین منتقدان و موزیک بازها طی کرد. رینگ حالا پس از شش سال، اولین آلبوم انفرادی‌اش را آماده کرده که توسط Mute به انتشار رسید.
موسیقی Apparat همچنان سرشار از ظرافت های زیبایی‌شناسانه است و فضاهایش را با سلسله سازها و صداهای ارگانیک پر می کند و این در حالیست که اصوات الکترونیک کماکان با اقتدار، متوازن با ارکستراسیون غنی پیش می‌روند. رینگ به ایده‌آل‌هایش در موسیقی دست دراز می‌کند و در این چالش از اِلمان‌های موسیقی پاپ روز نیز بی بهره نمی ماند. اما آنچه حائز اهمیت است تلاش رینگ برای شخصی کردن این المان‌هاست. تا جایی که شباهت‌های گریز ناپذیرش با آرتیست‌های مطرح Indie را با استایل منحصر به خود آراسته می‌کند.
قطعه Caronte یکی از باکیفیت‌ترین کارهای Apparat در سال‌های گذشته است و بهترین حالت از موسیقی رینگ را ارائه می‌دهد.
قطعه‌ای با شروع طوفانی ویلون‌سل استاکاتو و جیغ های خفیف گیتار در و همراهی بیس growl و سایدچین شده و بوق بادی برنجی‌های حجیم و چرخش ناگهانی از نئو-کلاسیک به الکترونیک در ادامه. طنین گوش‌نواز ویلون‌سل فیلیپ ثین نه‌تنها در این قطعه که در قطعه Brandenubrg هم در کنار هارپ و بادی برنجی‌ها، شور شاعرانه این دو قطعه را حفظ می‌کند و حتی در لحظاتی که موسیقی از رمق می‌افتد، آن را سرپا نگه می‌دارد. قطعه Laminar Flow از جهاتی به Brandenburg شباهت دارد. افکت Autotune روی وکال کرخت و خمار رینگ در کنار اشعار روان و ساده رینگ در هر دوی آن‌ها، به طبع یادآور جهان Bon Iver است و از نظر ملودی وکال تا حدودی به Midnight گروه Coldplay شباهت دارد. فضاسازی و استفاده از تکستچرهای متنوع از نت های پیانو تا نویزهای امبینت در Laminar Flow هر گوش بیگانه‌ای نسبت به Apparat را تحریک خواهد کرد.
شباهت‌ها اما شامل حال قطعه‌های آپ-بیت و رقصی آلبوم هم می‌شود. در Dawan و Heroist ردی از ملودی وکال‌های تام یورکی و درام‌لاین‌هایی از جنس Radiohead به گوش می‌رسد. اما باید اعتراف کرد که رینگ نسبت به قالب مینیمالیستی آثار، فضای زیادی را برای ایجاد عمق و تنش فراهم کرده‌است. قطعه Dawan هرچه پیش می‌رود جذاب‌تر می‌شود. سینت‌های خوش رنگ به نرمی در گوش شناور می‌شوند و اسنیر ضدضرب و بیس‌لاین گرووی، یک دقیقه به‌یادماندنی را رقم می زنند و در نهایت با ورس پایانی رینگ بدرقه می شوند.
رینگ در Apparat همچنان گوشه نظری به راک دارد اما آنچه در نور می‌درخشد سینت‌های الکترونیک و ریتم‌های IDM است که از کلاب های زیرزمینی آلمان سر برآورده است. اتفاق خارق‌العاده‌ای در آلبوم تازه موزیسین خوش آوازه سال‌های اخیر رخ نمی‌دهد ولی با این وجود در ردیف بهترین آثار سال 2019 تا به حال قرار می‌گیرد چرا که همگام با موسیقی مدرن هنری پیش می‌رود و از جامعه پاپ هم جا نمی‌ماند.