Rival Consoles – Persona
ریویو : آرمین نوروزی
رایوال کنسولز پروژه رایان لی وست است، هنرمند بریتانیایی اهل لستر که آثارش قالبا در چهارچوب سبک های
Dance و IDM
تعریف می شود. او نخستین هنرمندی بود که پای قرارداد لیبل
Erased Tapes
نشست. لیبل
Erased Tapes
با هدف سوار کردن المان های انسانی بر موسیقی الکترونیک، ساند آرتیست های خوره سینتی سایزر های آنالوگ را گرد هم آورد و به واسطه هنرمندانی نظیر نیلز فرام
Nils Frahm
اولافور آرنالدز وجهه ای جهان پیدا کرد.
پرسونا همانطور که نامش را از فیلم مشهور کارگردان فقید سینما اینگمار برگمان وام گرفته است، حال و هوایی سینماتیک نیز دارد. حتی اگر نام آلبوم را در نظر نگیرید و به آن گوش دهید، همچنان یاد شاهکار های علمی تخیلی سینما مثل
Blade Runner
میافتید
پرسونا به طور مشخص عواطف و درونیات انسان را هدف قرار می دهد و در نتیجه لحظه های بزن بکوب و پر زرق و برق آن معدود است. بر خلاف شروع انفجاری آلبوم یعنی
Unfolding
که با امواج بلند و سهمگین سینتی سایزری روی ضرب چهار چهارم کوبنده اش به ذهن شنونده هجوم می آورد، هر چه پیش می رود آرام تر می شود و امبینت ترین اثر
Rival Consoles
را شکل می دهد. هر چه گروو و ضرباهنگ های دنس در این آلبوم کم است در عوض فضاسازی انتزاعی و ساختار ملودیک غنی تری را داراست و امکان تجسم و تصویرسازی ذهنی بیشتری را برای مخاطب فراهم می کند.
وست هر قطعه را با لایه های کم آغاز می کند، بعد با حوصله صدا ها را سر و سامان می دهد و ساختمان آن قطعه را کامل می کند.
قطعه هم نامِ آلبوم پرسونا بر روی یک ضرب دیپ هاوسی بنا شده که طراحی متفاوت جنس صدای اجزای درامز مثل براش جز-طور اسنیر، آن را متمایز می کند. لید سینت پر رنگی با ریورب زیاد مدام در حال رفت و آمد است و موانع صدایی سختی را برای امواج پایین فرکانسی ایجاد می کند.
قطعه
Phantom Grip
یکی از کوبنده ترین قطعه های آلبوم است و از یک بیس لاین گوشتی تشکیل شده که پشت طیفی از لایه های سینتی مستقر است و همه گی بر روی ضرب صنعتی و خشکی که با دقت و ظرافت خاصی طراحی شده سوار می شوند.
قطعه بدون ضرب
Be Kind
به خوبی نام گذاری شده است چرا که مثل یک نسیم خنک، شیرین و دلچسب است و این حس بعد از فضای ریتمیک و نسبتا سنگین قطعات قبل، بیشتر تداعی می شود. وست در ادامه با قطعه
I Think So
با تمرکز بر یک ملودی سریع و گلیچی، مجموعه ای از بافت های سخت صدا را در معرض برخورد با صفحه باریکی از امواج سینتی قرار می دهد و با ملودی عجیب و غریبی به آن ها عمق می بخشد.
در قطعه چندلایه
Sun’s Abandon
به سراغ گیتار آکوستیک می رود و با وکال سمپل شده و کوتاهی، فضا را برای خودنمایی ضرب با شکوه و سینت بیس چاق آماده می کند.
قطعه گوش نواز
Untravel
بیش از سایر فطعات به امبینت گرایش دارد، مثل قطعه
Be Kind
ضرب ندارد و تنها با غرش یک بیس پر حجم و سو سوی سینت لاین ها و زنگ بی امان یک نویز پد، احساسی ترین قطعه آلبوم را رقم می زند. قطعه
Rest
که رگه هایی از موسیقی
Boards of Canada
هم در آن شنیده می شود، از نمونه های خوب آلبوم است. انعکاس صدای اجزای درامز فضا را به خوبی پر کرده و تقابل سینت حباب وار و صدای بِل ها کنتراست جالبی را ایجاد می کند.
پرسونا نتیجه کار خوب و حساب شده وست است که با استفاده به اندازه از المان های سبک ها و استایل های مختلف و با حرکت درست بین ضرباهنگ های انبوه
IDM
مشخصا تکنو و فضای اتمسفریک امبینت، تجربه کم نظیری را در میان آثار امسال موسیقی خلق می کند.
https://www.erasedtapes.com/release/eratp109-rival-consoles-persona
- Spotify reverses anti-hate policy, reinstates XXXTentacion to major playlist.
- New virtual reality app, Drops, is a ‘gravity-based musical instrument’ with sound design from Patrick Russell
0