ریویو : آرمین نوروزی

دینا عبدالواحد پرودوسر تکنو و هنرمند رادیکال تونسی است که به واسطه موسیقی به تقابل بی عدالتی های اجتماعی مانند نابرابری جنسیتی و هموفوبیا می رود. این رویکرد هم در ترانه ها و اشعار و هم در نوع اجرای آثارش قابل ردیابی است. موسیقی او تلفیقی از المان های هاوس و سازبندی شرقی است و ترانه هایی که عمدتا به زبان عربی تونسی سروده شده اند. عبدالواحد در اولین آلبوم بلندش «خنار» Khonnar به نقد جامعه عرب و نگرش سنتی مرسوم در آن می پردازد و با توجه به ساختار منحصر به فرد آن، نویدبخش ظهور یک پدیده با استعداد ست.

دینا در مصاحبه ای که با سایت the Wıre داشته، از مضمون و معانی پشت قطعات «خنار» پرده برداری می کند. قطعه Al Hobb Al Mouharreb به معنای عشقِ یک مهاجر، مسئله بحران پناهجویان و تقابلات فرهنگی به واسطه کنش مهاجرت را طرح می کند. قطعه Rabbouni علیه کنترل و نظارت بیش از حد روی جامعه و جهت دهی به نسل ها معترض است. قطعه Saratan از نابرابری جنسیتی و Fdiha از رویاهای نسل جوان می گوید. در یک یک این قطعات، رد هوش و دید زیبایی شناسانه هنرمند قابل ردیابی است.
نوع اجرای وکال از بازه وسیع فرکانسی و تنوع افکت ها که به دگرگونی صدای دینا به وجه های مختلف می انجامد.
رویکرد مفهومی او در سازبندی آلبوم نیز مشخص است. برای مثال زمانی که می خواهد قطعه ای دنس فلوری بسازد، باز هم به سراغ ترکیب غیر عادی ملودی عربی با ضرباهنگ غیر بومی می رود و قطعه Tawa نمونه بارز آن است. هنرمند سعی دارد تا به این شکل، کلیشه های رایج در مورد ملیتش را به طعنه بکشد.

هرچه موسیقی دینا صدای عجیب و غریب می دهد، در عوض شما را به رقص وا می دارد. البته به غیر از یکی دو مورد مشخص مانند قطعه A Scream In The Consciousness که ساختاری چند ریتمی و پیچیده تر دارد و بر خلاف نام قطعه وکال قطعه نه با شیون و جیغ که با یک ناله لو فرکانس و کماکان ناآرام آغاز می شود. همین بازی با کلیشه ها و تناقض هاست که اثر او را از یک آلبوم موسیقی تجربی فراتر برده و به یک بیانیه هنری شیوا تبدیل می کند

https://deenabdelwahed.bandcamp.com/album/khonnar