لیبل کیل دی دیجی از اواخر دهه نود با هدف تخصصی تر کردن موزیک هاوس شروع به کار کرد و کلویی تِوِنین، آهنگساز و دیجی خوش ذوق فرانسوی یکی از ایده پردازان اصلی این تشکل است. از همان ابتدا آثار کلویی فضای متفاوت تری نسبت به آثار مشابه به خود داشت و این روند تا آلبوم اندلس ریویژن که اکتبر سال گذشته وارد بازار شد، همچنان ادامه داشت.
اندلس ریویژن برخلاف آثار پیشین کلویی انسجام بیشتری دارد. کمتر لو-فای است و از آن آشفتگی که در آلبوم های گذشته با آن روبرو بودیم خبری نیست. پیش از این شاهد ایده های نصفه و نیمه ای بودیم که الهام گرفته از آثار الکتروکلش، شوگیز، مینیمال و فولک بوده و به شکل هیجان زده ای با یکدیگر ترکیب میشدند ولی در آلبوم آخر، ایده ها متمرکز تر و صدا ها پخته تر و با ظرافت بیشتری در کنار هم قرار گرفته است.
کلویی در سال های اخیر پروژه های متعددی – از جمله موسیقی متن فیلم- را به مرحله اجرا رسانده است.می توانیم به اجرای صدا-تصویر متشکل از موسیقی کلویی و تصاویر برگرفته از فیلم بلک میل از آلفرد هیچکاک در سال 2012 اشاره کنیم و یا به همکاری تازه اش با موزیسین های فولک و نواحی الجزیره، برای فیلم پاریس لا بلانش که به تجربه شنیداری دلچسبی تبدیل شده و گویا بر روی آلبوم شخصی اش -هم- بی تاثیر نبوده است. برای مثال ترک اوتر اسپیس با وکال روان و وایب آکوستیکی و بیپ های ماهواره ای آن که همگی تداعی گر یک تصویر مشخص هستند. یا تکرار بی رحمانه نت های بالا بر روی سینت در تکنوی خفیف و کش دار بیکاز ایتس در که اصلا در ستایش جورج ملوری، یکی از کو هنوردان اورست نام گذاری شده است.
در اندلس ریویژن بیشتر از دیگر آلبوم های کلویی از المان های الکترونیک استفاده شده اما همچنان اثری شخصی و درونی است. کافی است چند لحظه در فضای آلبوم پرسه بزنید تا متوجه شوید که با یک آلبوم متداول هاوس سر و کار ندارید. طراحی صدایش شگفت انگیز است، هر آنچه میشنوید برایتان آشناست ولی در عین حال منحصر به فرد است. شاید در مواقعی خسته کننده باشد اما با سایز اجزا تناسب دارد و همه چیز به موازات هم پیش میرود. از نمونه های آشکار این تناسب و نقطه قوت آلبوم ترک دی داون است که با آرپ لید دیوانه وارش ثانیه ای رهایتان نمیکند و شما را مثل کرم چاله به درون خود میکشد.
- BEHRINGER SEEMS TO BE TEASING A CHEAP NEW ROLAND JUPITER 8 CLONE
- ALBUM REVIEW: Thomas Brinkmann – Retrospektiv
0